ماه

ماه دارند. زمین یک ماه دارد و مریخ دو ماه کوچک   دارد. در عوض سیاره های خارجی تر خیلی  

بزرگ مثل منظومه های شمسی کوچک هستند.

چون تعداد زیادی ماه دارند که دور آنها می گردند.

مشتری 25 ماه دارد که دست کم شش مایل یا

ده کیلومتر قطر دارند و تعداد زیادی هم ماه های

کوچک تر دارد. چهار تا از ماه های بزرگ تر

مشتری به ماه های گالیله مشهورند. چون گالیله

ستاره شناس مشهور ایتالیایی آنها را در سال 1610

با یکی از اولین تلسکوپ ها کشف کرد. بزرگ

ترین ماه گالیله بزرگ ترین ماه منظومه شمسی

هم هست و گانیمد(Ganymede)  نام دارد. این

ماه حتی از سیاره های پلوتون و عطارد هم بزرگ

تر است. زحل 25 ماه دارد که دست کم شش

مایل یا ده کیلومتر قطر دارند و تعدادی ماه های

کوچک تر هم دارد. بزرگ ترین ماه زحل تیتان

(Titan)  جوی ضخیم تر از جو زمین دارد و قطرش

از پلوتون و عطارد هم بزرگ تر است. اورانوس 21

ماه دارد. تعداد ماه های نپتون 11 تاست.

دانشمندان حدس می زنند که سیاره های خیلی

بزرگ شاید ماه های ریز خیلی بیشتری داشته

باشند که هنوز کشف نشده اند. پلوتون اصلاً ماه

ندارد.

ماه دارند. زمین یک ماه دارد و مریخ دو ماه کوچک   دارد. در عوض سیاره های خارجی تر خیلی  

بزرگ مثل منظومه های شمسی کوچک هستند.

چون تعداد زیادی ماه دارند که دور آنها می گردند.

مشتری 25 ماه دارد که دست کم شش مایل یا

ده کیلومتر قطر دارند و تعداد زیادی هم ماه های

کوچک تر دارد. چهار تا از ماه های بزرگ تر

مشتری به ماه های گالیله مشهورند. چون گالیله

ستاره شناس مشهور ایتالیایی آنها را در سال 1610

با یکی از اولین تلسکوپ ها کشف کرد. بزرگ

ترین ماه گالیله بزرگ ترین ماه منظومه شمسی

هم هست و گانیمد(Ganymede)  نام دارد. این

ماه حتی از سیاره های پلوتون و عطارد هم بزرگ

تر است. زحل 25 ماه دارد که دست کم شش

مایل یا ده کیلومتر قطر دارند و تعدادی ماه های

کوچک تر هم دارد. بزرگ ترین ماه زحل تیتان

(Titan)  جوی ضخیم تر از جو زمین دارد و قطرش

از پلوتون و عطارد هم بزرگ تر است. اورانوس 21

ماه دارد. تعداد ماه های نپتون 11 تاست.

دانشمندان حدس می زنند که سیاره های خیلی

بزرگ شاید ماه های ریز خیلی بیشتری داشته

باشند که هنوز کشف نشده اند. پلوتون اصلاً ماه

ندارد.